Geschiedenis

De geschiedenis van het veer tussen Krimpen aan de Lek en Kinderdijk gaat terug tot ongeveer 1300 en misschien wel eerder. Het was in die tijd mogelijk om met laag water de rivier over te steken maar droog blijven was er in die tijd ook niet bij. Voor diegene die daar een hekel aan hadden moesten gebruik maken van 1 of ander vaartuig. Het eerste officiële stuk waar het veer in genoemd wordt stamt uit 1358. In de loop van de eeuwen heeft het veer niet altijd op dezelfde plaats gevaren, de eerste veerdammen lagen vroeger ten oosten van het huidige traject. Door diverse oorzaken is in 1779 besloten om het veer naar de huidige locatie te verplaatsen waar het vanaf 1797 heen en weer vaart.

In 1925 werd de pacht van het veer overgenomen door dhr. J.C. Vos en richtte toen de fa. J.C. Vos & Zn. op De andere firmanten waren zijn zonen Gerard en Andries Vos. In 1937 werd de “Motorpont1” gebouwd op de werf van L. Smit & Zn. te Kinderdijk. Deze pont mocht 40 ton aan lading en 200 passagiers vervoeren en was voorzien van een Kromhout-Gardner motor van 30 pk. Met deze machine werd een schroef aangedreven om de pont langs de reep (dit is een kabel die dwars door de rivier loopt) heen en weer te laten varen, zonder dat er een stuurmechanisme nodig is.

Door de steeds drukker wordende scheepvaart was het bijna niet meer te doen om over te varen. De reep moest nl. op de rivierbodem liggen om de scheepvaart onbelemmerd doorgang te verlenen en dit was alleen mogelijk als de pont voor de kant lag. Hierdoor was men genoodzaakt om de pont moderniseren. De oplossing hiervoor werd in Duitsland gevonden, bij de fa. Claussen te Oberwinter werd een besturingsgedeelte gebouwd. Hierin zaten 2 Mercedes diesel motoren á 150 pk met 2 beweegbare schroeven van Schottel. Hierdoor kon de pont vrij varen. Het zogenaamde zijspan werd in 1963 aan de bestaande pont gezet. De Kromhout werd hierna gebruikt om de kleppen te bedienen.

De “Motorpont1” heeft tot 1976 dienst gedaan. Door het toenemende autoverkeer werd er uitgekeken naar een grotere pont. Deze werd gevonden in Mondorf. Op 27 augustus 1976 werd de “Motorpont2” in dienst genomen. Deze pont, thans de huidige reserve pont, kan 18 personen wagens vervoeren en is voorzien van 2 Deutz motoren van 140 pk ieder die op hun beurt een schottel propellerschroef aan drijven.

De firma J.C. Vos & Zn pachtte het veer van I.H.C.. Doordat het slecht ging in de scheepsbouw zag I.H.C. zich genoodzaakt om alle activiteiten die daarop geen betrekking hadden te beëindigen. Hierdoor liep op 31 augustus 1988 het pachtcontract af. De firmant A. Vos was na 63 jaar ook niet onwelwillend om de veeractiviteiten van het veerbedrijf te beëindigden. Na een haalbaarheidsonderzoek en overleg met diverse instanties besloot H. de Visser zijn eigen veerbedrijf op te zetten waardoor de toekomst van het veer gewaarborgd is. De heer H. de Visser was al sinds 1969 in dienst bij de firma Vos en was in de loop de jaren opgeklommen tot walkapitein en hij wist dus wat er bij komt kijken om een veerbedrijf te runnen. Sinds 1 september 1988 is hij dus directeur van “Veerbedrijf H. de Visser”

De eerste jaren van het bestaan van het nieuwe veerbedrijf kon het nog stevig vriezen in dit landje. Dat had tot gevolg dat het veer i.v.m. ijsgang uit de vaart moest om schade aan het materieel te voorkomen.

Er werd in de loop ter tijden toch uitgezien naar een andere pont, dit doordat de “Motorpont2” maar 2 motoren heeft en dat er met 1 motor niet gevaren kan worden. De “Motorpont1” was eigenlijk niet meer in staat het huidige verkeersaanbod, mocht de 2 uit de vaart zijn, te verwerken. In 1997 werd er een pont gevonden. Het Hekelingseveer had besloten een nieuwe pont te bouwen en hun “oude pont” te verkopen. Op 21 juni 1997 was het zover, de nieuwe pont kwam in de vaart onder de naam “Christina” vernoemd naar de partner van H. de Visser. Met dit schip kunnen ook 18 personenwagens overgezet worden. Ze bezit 4 Scania motoren ŕ 133 pk en heeft een laadvermogen van 121 ton zodat ook zware vrachtwagens overgezet kunnen worden. De veerpont was bij de vorige eigenaar grondig gemoderniseerd en is ook voorzien van een noodstuurbediening. De “Motorpont2” ging vanaf die datum als reserve pont functioneren en de “Motorpont1” werd verkocht aan een stichting “Pont d’Hanze” in Deventer.

In het najaar van 2008 heeft Herbert de Visser samen met zijn vrouw Petra het veerbedrijf van zijn vader overgenomen. H. de Visser jr. is al sinds 1997 in dienst van bij veer. In het najaar van 2009 is de “Christina” opnieuw gemoderniseerd Er zijn nieuwe en sterkere motoren geplaatst die op biodiesel draaien. Ook zijn de besturing en bediening aangepast naar de stand van de huidige techniek.

In 2016 besloot Veerdienst Schoonhoven een nieuwe veerpont te laten bouwen en hiermee kwam de Schoonhoven III in de verkoop. Tja, wat nu, de Christina is technisch helemaal up-to-date, maar de kleppen zijn een beetje kort en de rijbanen zijn een beetje smal. De Schoonhoven III heeft 4 rijbanen die 50 cm breder zijn, de kleppen zijn ruim een meter langer en een aparte strook voor wandelaars en (brom)fietsen. Na een hoop reken- en denkwerk is besloten om deze goed onderhouden pont over te nemen.

Na wat aanpassingen, de gebruikelijke keuringen en het aanbrengen van een nieuw verflaag in mooie frisse kleuren, was het 22 september 2017 een drukte van belang op de veerstoep te Kinderdijk.
Die middag werd de nieuwe naam onthuld van de nieuwe veerpont en die is verrassend “KINDERDIJK” geworden.

(Bron: Varende Weg, Historische Vereniging van Krimpen aan de Lek: Crempene)